All I want is a little peace and quiet…

Via Nemrut, waar de EFES schaars is, beter bekend als het Turkse Paaseiland en waar we maar 2 dagen op onze mini-camping konden vertoeven omdat er een invasie werd verwacht van “Das Rollende Hotel” (nee niet te veel aan de waterpijp gelurkt, het bestaat echt een bus met aanhanger waarin 40 Duitsers horizontaal ingeschoven worden in hokjes van 50 bij 50 bij 200cm, soort levend mortuarium ;o)) zijn we aangekomen in Capadocië. Omringd door een sprookjesachtig landschap, uitkijkend over een schitterende vallei, en dat vinden er meer want elke ochtend om 6h30 hangen er zo’n 99 luftballons voor onze campert, ondergedompeld in een oase van rust, na een dikke 5 weken van hot naar her gereden te hebben/worden.

Alle tijd van de wereld om :

• Te beseffen dat we nie Overlanders zijn nie, 1 land, in dit geval voor diegene die echt nie opletten nie : Turkije, helemaal uit te spitten meer ons ding is in plaats van de flitsende zakjapanner te imiteren.
• Door Capodociaanse dorpjes heen te slenteren en elke uithoek te ontdekken, om vervolgens onderuitgezakt aan de thee en waterpijp te hangen onder het genot van een spelletje Back Gammon, wat hier helemaal vet lauw is!
• Culinaire hoogstandjes te fabriceren op een 2 pitter en braai, gekruide verse forel, begeleid door sappige vijgen op een bedje van aubergine-tomaat-bulgur; de Turkse keuken kent geen geheimen meer voor ons; tamam tamam, zullen jullie in Breda over een paar maanden ook laten meegenieten van onze nieuwe kookkunsten.
• Op actieve dagen te verdwalen in de wir-war van hiking trips, waar elk pad op de uitgang lijkt, maar op het moment dat het doodloopt en je een grafsteen tegenkomt, je toch afvraagt of je niet in de Bermuda Driehoek of BlairTurkije terecht bent gekomen, who cares…tijd genoeg!
• Te genieten van de ondergaande zon met een heerlijk flesje Capodiciaanse wijn, gelukkig hebben onze DuPainVinBoursin buren de camper volgeladen met Franse wijn, want die Capo-wijn is werkelijk niet te $^***%#@.
• Turkse taal te “verfijnen”, ben benieuwd of we al die klanken ooit zonder stotteren kunnen produceren. Maar met hulp Mahmut en Joke zijn we weer een les verder! Geweldige lui, en Nederlandser kan je een Turk nie tegenkomen, koud de camping opgereden stond Mahmut al bij de auto of we wisten op welke satelliet de Nederlandse zenders te waren ontvangen, zelden iemand zo blij gezien om Nederlanders tegen te komen op vakantie, ze waren al 5 dagen weg uit Nederland en Mahmut had nu al heimwee terwijl hij toch vloeiend Turks spreekt.
• Te fantaseren over nieuwe droomcarrière(s ), ter geruststelling voor een aantal mensen, dit schijnt te horen als je een sabatical hebt, wij zijn de beroerdste niet en doen gezellig mee. Tot nu toe: Champagnebar, Indoor- camping, erotisch kookboek schrijven, wijngaard beginnen (mmm, typerend ze hebben allemaal wel iets met eten, drank of vakantie te maken)
• Een opsomming te maken van alle belevenissen van de afgelopen weken die slecht zijn voor je karma, maar oh zo lekker om te doen :o): 5 van de 7 nachten camping in Ankara niet betalen, hard op zoek gaan naar bier op de eerste dag van de Ramadan, kinderen van je auto meppen (de vliegenmepper wordt dus goed gebruikt ;o), met lepels en braaideksels onschuldige zwerfhonden wegjagen, zeggen dat je thee komt drinken …NOT, erotische foto’s van je mattie op de blog plaatsen ter leedvermaak, je vakantie nog fijner vinden als je collega’s weer aan het werk zijn, kinderen die aan het etteren zijn opjagen en roepen “chicken, chicken, chicken” , water over schooiende mauwende poezen heen gooien (geleerd van Ronald en Joset, thanks het werkt echt), je pottipotti in de vrije natuur dumpen, bij elke snor in Oost Turkije zeggen “Gellow, my name Borat” en zo kunnen we nog wel even door blijven gaan. Natuurlijk alles met achterliggende reden maar om zo onpolitiek correct mogelijk over te komen laten we die volledig achterwege.

Een lEFESstijl die we zeker nog wel ff volhouden, na het zien van de Turkije promotie DVD van Mahmut is er nog meer dan genoeg te ontdekken in het Turkse Land, dus voorlopig zitten we hier nog wel…over een paar dagen proberen we ons karma weer op te krikken en gaan we schildpadjes redden!

Cheers,

BnN

De vertrouwde PSjes:

1. Carla, geweldig om die ongecompliceerde blabla mail van je te lezen, ben weer helemaal bij tis net of we gezellig samen in de kroeg hangen…(mail je van de week nog wel ff uitgebreid terug)
2. Mayo x Atse, lekkere vakantie en jullie weten de EFES staat koud… :o)
3. Ilse, geef Sonny ook ff van dat buzzable schoonmaakspul, vast hard nodig na al die feesten en cocktailparty’s op de Romboutsstraat.
4. DHC, hoe was jullie vacanse dan? Vertel, vertel, vertel…
5. Pap, zoals te zien, is er 1 van de 4 berichten binnen gekomen, toch beter opletten bij de computerles de volgende keer ;o)
6. Liset, hoop wel dat je nog kan slapen na het lezen van de spannende BnN avonturen, anders gewoon een lampje aanlaten s’nachts.
7. Cindy, viel het dan toch nog mee tussen die Duitse Braadworsten ;o), zo zie je maar een stoplicht staat op rood, een stoplicht staat op groen in Duitsland is altijd iets te doen, of was het de wijn die het helemaal goed maakte?

Leia Mais…

We zijn in Iran...

Iraans staatsportraitje

Geweest!
We waren er helemaal klaar voor, Iran outfit MOET aan zo vormloos als het maar zijn kan, mijn hoofd MOET worden ingedoekt en gaan met die banaan. Bij de grens aangekomen begon het heel rustig en relaxed, werden even gratis getest of we geen "swineflu" hadden, helemaal koortsvrij...altijd handig om te weten! Paspoorten werden gestempeld, carnet de passage afgehandeld, auto gechecked, doekoe gehaald (pinnen met een westerse bankpas/credit card...forget it) en een route werd vastgelegd die we MOETEN volgen. Handig zo'n douane en reisbureau scheelt je weer een hoop zelfstandig nadenken, maar toch minder dat je niet van die route mag afwijken, we hadden graag het jeugdsentiment van mijn moeder , de Kaspische Zee willen zien...

Zullen we samen in de Kas Piesen, in de Kas Piesen, in de Kas Piesen! Zullen we samen in de Kas Piesen, in de Kaspische zee gaan zwemmen!

Maar helaas met om de 5 km politiecontrole haal je het niet in je hoofddoek van de route af te
wijken. Er werd ons nog even tussen 2 hoofddoeken door duidelijk gemaakt, dat de diesel op de bon was ..... en dat in een oliestaat?? Volgens onze douane-escort MOETEN we dus een dieselpas kopen om vervolgens diesel te mogen kopen ?? Allemaal erg vaag het begon met 600 liter voor 100 euro en eindigde bij afrekening net buiten het douaneterrein, met 200 liter voor 200 euro...ofwel smeergeld. We zijn natuurlijk niet op ons hoofddoek gevallen, 20 euro en geen cent meer, na een hoop gezeik, bedreigingen met 3 man sterk, we MOETEN langs dezelfde grenspost terug en dan en dan en dan en nog meer blablabla had Bas langzaam het kookpunt bereikt. De douane de groeten gedaan met de cynische boodschap "Thank you and welcome to IR of Iran" stoven we weg. Ow ja, recht af op de "verborgen drempels" waar er nog duusende van zijn op de snelweg zodat je om de zoveel kilometer wel op je rem MOET gaan staan omdat anders de camper de auto inhaalt. In Marandt aangekomen MOETEN we op hotel met gezellige TL verlichting en mogen niet in de camper voor de deur op de parkeerplaats. De 7 MOET was de druppel, Iraanse keurslijf niet voor ons weggelegd, moeten, de moeten, moeten, zeker bij Bas, die de neiging krijgt als dingen verboden zijn deze juist wel te doen...als Hollandse hits en muziek van Muse verboden zouden worden dan zou hij binnen een week alle albums van Hazes en Muze mee kunnen zingen, fluiten en drummen.

Iran wordt dus een one-day fly en volgende dag linea recta retour naar onze Turkse vrienden, die ons overigens al voor gek verklaard hadden dat we naar Iran gingen. Kregen bijna een staande ovatie van de Turkse douane toen ze door hadden dat we er exact 24 uur geweest waren en toen omgedraaid waren omdat we het `not so nice' vonden. Totale som, ca 8 uur grensformaliteiten en wat wisselkoersverlies. Jammer van Ishfahan en Shiraz (zou minstens 3000 kilometer extra rijden geweest zijn voor 2 steden), maar we komen wel weer terug als IR of Iran weer gewoon weer Perzië is!

Waar ıs hier de nooduitgang ?

Hebben natuurlijk ook leuke dingen meegemaakt, bevolking is super aardig en behulpzaam...
respect...die kunnen er ook niks aan doen, tijdens 24 uur verblijf in Iran hebben we 2 gratis privé taxi's , 2 telefoonnummers, een bruiloft en een meet the Mulah (die ons de boodschap meegaf "We all good people"), is zeker geen slechte score! Persjes bedankt voor jullie gastvrijheid!
Ina de 20 euro voor de waterpijp hebben we in Turkije besteed, waterpijp hadden ze nog nooit van gehoord in Iran, hoop tenminste dat minderjarig in restaurant begreep dat Bas met tekening en bijbehorend gebaar een waterpijp bedoelde, anders is het maar goed dat we het land verlaten hebben ;o).

We zijn ondertussen weer in Turkije, na een nachtje tussen de Truckers te hebben geslapen, erg gezellig trouwens "met de vlam in de pijp'', onder hoede van benzinepomp nestor met gratis Thee, wasbeurt voor de auto, goede adviezen, roadmap, handen schudden, uitzwaaien en tranen, staan we nu op een kosi mini-camping op zo'n 10 meter van het " Van" meer weer helemaal gelukkig te wezen...al is het Chiel Montagne snor en pkk gehalte hier wel erg hoog (om de 5 km een road block).

Nıeuwe badkamer

PS1 Marco heb nog wel een gezellige Ali voor je in de aanbieding, bijna niet gebruikt van een oud vrouwtje geweest!
PS2 Anouck&Jesse, wisten jullie dat INDIA ook de afkorting is van I Never Do Iran Again ;o)
PS3 Kees we zijn de Iraanse grens over en zelfs een dikke 200 km in geweest, jammer he!
PS4 Sonny, verder van huis gaan we nie, we zijn nu op de terugweg ( heeeeeeeel langzaam, no
worries ;)
PS5 Respect voor iedereen, we willen natuurlijk niemand voor zen hoofddoek stoten, behalve die f^&**ckers van de overheid.

PS6 Het nieuwe OKEE ıs voortaan "Mister mister is that your sister".....Nicole nog niet kunnen omruilen voor koeien of kamelen maar de eerste aanbiedingen zijn binnen

Leia Mais…

Sleepless in Georgië, op de Tom Hanks toer.

Paar dagen geleden bedachten we s-morgens dat de route vanuit de noordkust naar Georgië door Azerbeidzjan naar Iran ook een nieuwe mogelijkheid zou moeten zijn met minstens 2 nog onbekende landen voor ons. Dus internet cafeetje opgezocht, gekeken hoe het met visa's en reisadviezen zat en het leek een mogelijkheid. Los van weinig tot geen info over Azerbeidzjan en geen idee over de conditie van de wegen onderweg.
's-Middags bij de grens aangekomen kwamen we eerst langs minstens 10 kilometer vrachtwagens op de vluchtstrook die stonden te wachten om de grens over te kunnen,eerst ff papierwerk regelen ofzo. Tenminste, totdat bleek dat de grens door onbekende oorzaak tijdelijk dicht was. Complete chaos, auto's overal door elkaar en iedereen moest achteruit om de toegang vrij te houden. Toen de grens een half uurtje later weer open ging kwamen deed het grenskantoor denken aan beursvloeren waar iedereen met zijn paspoort over elkaar heen hing richting douane. Wat een (mmm gezellige?) bende! Nergens te zien waar je naartoe moest voor paspoort, auto of wat dan ook en overal kluwen volk zwaaiend met papieren en halverwege is de douane ineens weg want het is Theepauze. 2 Uur later eindelijk bij de Georgische grens ( 100 meter verder ) alles gaat redelijk georganiseerd ( je weet wel, met een rij enzo en dat soort overbodige luxe ) en na het afsluiten van een autoverzekering, Nicole loopt ondertussen de douane te versieren, wil zelfs nog vragen of ze even zen geweer mag vasthouden en nog een uurtje of 1 1/2 wachten was het Welcome to Georgië, we zijn benieuwd. Op zoek naar Sandra, de zeeuwse bolus van de president van Georgië.

De kust waar we binnenkomen is volledig niet het ex cccp bolwerk wat we verwachten maar lijkt op de spaanse costa, volgebouwd met hotels, discotheken en strandtenten.

Na 1 keer door het eerste dorp heen en weer gereden te zijn worden we door de lokale Herman den Blijker van straat geplukt, we kunnen op de parkeerplaats van zijn strandtent staan, "No Problem" ( het nieuwe Okee, zeg maar ), verder gaat zijn Engels dan ook niet, dus spelen we die avond pictonairy met hem om verhalen uit te wisselen. Na een lange dag rijden houden we het dan ook gewoon vol in zijn Georgische variant van een Hollandse hits strandtent met trommelvlies scheurende live muziek en een paar uur later vallen we tevreden in slaap.

Ow nee, fuck, de strandtenten draaien allemaal 24x7 en doen een "wie het hardste kan"wedstrijdje, ondanks volledige afwezigheid van bezoekers, het is alsof je je camper midden op de Tilburgse kermis hebt geparkeerd. De volgende dag door langs de kust om naar Azerbeidzjan te rijden. Vlak voordat we het binnenland in willen draaien besluiten we nog een nachtje aan zee te blijven staan, deze keer in idyllisch bos wat doorloopt in stand en bij nadere inspectie ook als vuilnisbelt door de toeristen wordt gebruikt ( gasten, ruim toch eens op! ). Anyway, we gaan bijslapen......

Ow nee, fuck, toch weer niet, want om 1 uur ´s-nachts worden we wakker van lokale jeugd die massaal een kampvuur 200 meter verderop gemaakt hebben en na 10 flessen vodka each een voetbalstadion imitatie proberen uit te voeren tot de volgende ochtend 7 uur......Georgië zakt langzaam (heel hard) in aanzien....sleepless in Georgië...

Sfeer is verder aan de kust wel relaxed en mensen spreken vrij aardig Engels. Als we de volgende dag gebroken het binnenland inrijden veranderd het landschap wel gelijk in ex communistisch (lijkt sterk op Rusland ) en zo ook de sfeer. Glimlachen zijn ver te zoeken en ook behulpzaamheid ( voor toeristen ), laat staan een weg zonder gaten waar je auto in kan verdwijnen.

Als we gaan lunchen en aan de ober vragen of hij Engels spreekt, draait het zijn ogen weg en zucht diep. Gebaart ons mee te lopen naar de vitrine waar al het "lekkers" uitgestald ligt en zucht nog even rustig verder naar zijn collega's. 10 seconde verder zitten wij weer in de auto zonder de ober nog een blik te gunnen en rijden toeterend van de parkeerplaats, "Sayonara fucker", niet zo hè gozer, na twee dagen niet slapen ;)

Omdat de weg echt diep en diep treurig is en ze bij tunnels het principe "als we het licht niet aandoen zie je toch niet de we gestopt zijn met de weg te onderhouden" hanteren en Sandra ons inmiddels gestolen kan worden, besluiten we de afslag richting Turkije te nemen, met ons bakkie met bakkie is dit niet echt haalbaar en om hem 2 keer in 2-en te rijden gaat ook een beetje ver.

De weg richting Turkse grens ( andere als waar we binnengekomen zijn ) is verder wel redelijk, behalve de laatste 10 kilometer waar het een zandpad wordt waar ze zich in Kenia diep voor zouden schamen, waar we dan ook ca 2 uur over doen voordat in the middle of nowhere de grenspost opdoemt. Het lijkt een soort ontmoedigingsbeleid want zelfs op het grensterein is de weg zo slecht dat de beambten een kwartier staan te kijken hoe wij van het 1-ste hokje naar het 2-de hokje rijden ( 200 meter ), das toch focking niet normaal (thx Guido)!

Anyway, naar check, dubbel check, trippel check en nog een dubbel trippel check mogen we het land uit! Yeahah, terug naar Turkije, feels like coming home again. Georgië zero points ( nou vooruit, een 4 dan ).

Georgiërs gillen over het hek naar paar honderd meter verderop gelegen Turkse collega die op zijn slippers in T Shirt, met kopje T in hand aan komt sloffen. Aardige vent, doet het hek open en meldt ons dat we helaas pas de volgende dag het land in mogen, de grens is dicht (Okee?). No problem, want we mogen op het niemandsland terrein overnachten en zijn de volgende dag de eerste die binnen kunnen, als we iets nodig hebben hoeven we het maar te zeggen zegt hij. We zijn dus opnieuw Tom Hanks ( deze keer in The Terminal ), maar slapen voor de verandering een keer super, meldt ook de beambte ons de volgende ochtend want die had nog met Thee aan de camper gestaan maar we waren al vertrokken (*SNURK*).

De volgende ochtend de grens over en apart hoe binnen 100 meter alles wederom compleet veranderd door verschil in politiek, religie etc. Gezellig gebabbeld met bakker in bergdorpje die Frans blijkt te spreken en rijden die dag verder door schitterend berglandschap. 's-Nachts overnachten we op een verlaten schiereiland ( Cast Away, daar heb je Tom weer) in een binnenmeer waar locals overdag massaal picknicken (handen schudden, praatje maken, je kent het inmiddels wel) en wat 's-nachts een perfecte sterren kijkplek wordt. Door richting Iranese grens, een ritje van ca 250 km door fantastisch landschap wat grens aan Armeense grens ( helaas kan je daar vanuit Turkije of Iran niet in ).

We staan nu aan de voet van de berg Ararat ( voor de kenners onder ons: Ja, daar zat Noach vast met zen boot ), de hoogste berg hier in de buurt die het met >5km presteert om een grote top van eeuwige sneeuw te laten zien in een landschap van ca 40 graden, supercool en in het begin denk je dat je te veel aan de waterpijp hebt gezeten als hij opdoemt in de van de hitte trillende lucht. Vanochtend na het ontbijt gaan we eens kijken of we Iran in mogen, via Iran Silk road (reisorganisatie die ook de visa's heeft geregeld ) een aantal mooie plekken doorgekregen dus we gaan eens kijken waar we uit kunnen komen.

Ik bedenk me ineens dat het slapenloze hier onder aan de berg (het is 4 uur in de ochtend) en het slagschip waar wij mee op weg zijn geen toeval kan zijn, misschien wil iemand ons iets duidelijk maken....moeten we nu van alles 2 of 3 meenemen.....ik ga Nicole eens wakker maken om te `overleggen´.

Salaam!

PS1 ( er moet altijd een PS zijn ). Alles wat u zegt of mailt kan en zal tegen u gebruikt worden.

PS2 aansluitend op PS1, de foto bovenaan is geen Georgische grizzly maar blijkbaar de nieuwe mode in Breda? commentaar welkom......

ps3 We hebben al 1 euro 29 verdiend met onze reclame inkomsten ( zie banners hiernaast ) van onze blog, nou mag ik jullie niet vragen er op te klikken dus dat doe ik dan ook niet.....

Leia Mais…

Kukident en tena ladies en handen schudden tot ze eraf vallen

Ons buffy doet het weer. Vol 50% verwachting ( de andere 50% had zich voorbereid op nog een weekje Ankara door (on)voorziene omstandigheden ) kwamen we vrijdag bij de Nissan ( of Nussan volgens Nicole want de i is zonder puntje en dan spreek je hem als volleerde Turk als een uh uit… ). Wederom onthaald door de halve garage, monteurs nog net niet in hun nette pak maar wel met aardigste glimlach en vol verwachting wat die Peppi en Kokki uit NL van het resultaat zouden vinden. Lichtelijk nerveuse chief werkplaats laat ons het resultaat zien en meldt dat boven verwachting toch garantie kan worden gegeven en de kosten 450 euro lager zijn uitgevallen als voorspeld. Auto terug op de brug om alles te laten zien wat er gebeurd is en ons wordt een fijne reis toegewenst. Omdat we nog even cash moeten halen nemen we gelijk maar 2 taarten mee omdat we bijna beste vrienden geworden zijn en met lichte tranen worden we uitgezwaaid, hopelijk tot nooit meer ziens (das nou ook nie aardig, maar wel hendig want anders halen we Iran nooit voor de winter ). We kunnen dus onze fantastische parkeerplaats die camping genoemd wordt en die we heel de week bijna alleen bezet hebben verlaten, gelukkig maar want de laatste avond is de camping overgenomen door de Italiaanse bejaardenmafia ( alle respect voor 65+ ers, maar niet als ze in colonne onder begeleiding met minstens 15 campers van > 7 meter onze relax-flex uitrustplaats komen confisqueren, elkaar aftroevend met automatisch roterende satelliet schotels op het dak waarmee ze in den vreemde toch nog Berlusconi kunnen bewonderen, je zou maar een dag zonder je dictatuur moeten… ).
Even ademhalen want dat was een te lange zin.
Met millimeter werk weten we ons van de camping af te rijden tussen de schotels, kukkidenttubes en tenaladie afvalemmers door. We zijn weer op weg en ons buffy rijdt weer als een droom. Wel een tandje of 12 langzamer als eerst maar dat maakt het alleen maar relaxter. Op weg naar Bogazkale, een Unesco site waarvan het resultaat van de vindingen in het Anakara Anatolies museum liggen waar we alle tijd voor hadden gehad om langs te gaan. Museum was super, net zoals de rest van Ankara ( best leuk, vindingen van 8 tot 10.000 jaar oud ), maar Unsesco site wordt afgeschermd door een dorp vol wanhopige tourist proppers. Gelukkig worden we bij binnenkomst gelijk een camping opge-propt die wel heel flex is, een apelboomgaard, waar een uurtje later ( wij hebben inmiddels met iedereen in het dorp Thee gedronken en van iedereen een kaartje gehad zodat we ze kunnen bellen voor de tour touristiek de volgende dag ) een groep fietsende Belg-buren arriveren ( Nederlanders komen aan, Belgen arriveren ). Fietsers ontvangen wij altijd met de boodschap “Koud pilske, want ik neem aan dat er geen koelkast tussen uw derrieur zit ?” dus dat is gelijk weer vriendschap. Getrouwd stel met 2 kinderen ( van ca 5 en 3 ) waarvan die van 5 ook zelf op de fiets zit!, die voor een aantal weken door Turkije fietsen; de andere een Paul die besloten heeft in 5 jaar van België naar Alaska (http://www.paulswereld.be/) te fietsen……het baas boven baas verhaal gaat altijd weer op. Blijken voornamelijk dezelfde instelling te hebben als wij, niks moet, alles mag, niet linksom dan rechtsom en anders toch niet, boeiend! Leuke lui en leuk praatje gemaakt. De volgende dag naar de Hatattiten hoofdstad ( Unesco erfgoed dus ) gereden om even te kijken naar de archeologische afgravingen….boeiend…..gas erop en door naar de kust naar Samsun, waar we, omdat we inmiddels gelukkig vloeiend Turks spreken en de politie geen woord meer over de grens spreekt, toch nog een zeldzame camping kunnen vinden waar we (wordt hoe langer hoe erger ), de attractie van de camping worden. Heel de camping staat vol met Turkse plattelanders die naar de Zwarte zee op vakantie gaan en een camper…..met een stel Nederlanders….en dan nog wel zo’n bakkie met een bakkie erop….dat is smullen, dus de monden vallen weer open, handen worden geschud, vloeiende gesprekken worden gevoerd en iedereen is weer blij. Omdat we naast de disco prominent in het zicht worden geparkeerd worden, kunnen we ook de hele avond de stoelendans in de disco volgen die serieus ca 3 uur duurt. De winnaar, volwassen vent is uitzinnig van vreugde, en dat op kopjes Thee ( want alcohol is op de camping niet echt populair, een enkel jong NL stelletje daargelaten…. ) ! Vet lachen dus! Door naar de volgende camping na één van de laatste zee douches voorlopig, want langzaam gaan we weer landinwaarts. Plaatsaanduiding van de bestemmingscamping van die dag is wederom supervaag ( je zit er zo 100km naast, ook MET navigatie ) en na 2 keer vragen bij benzinepompen springt een local in zijn auto en gebaard ons hem te volgen ( anders vinden we het nooit denkt hij ), dat klopt blijkt achteraf. Na een half uur over steeds smaller wordende bergpaadjes achter hem aangereden te zijn stopt hij en verteld ons dat we nog 9 kilometer naar boven moeten en dat we er dan zijn, blijkbaar moeten we naar de top van de berg ( ca 1620 meter hoog ) over niet verharde wegen, even een test voor onze buffy. Terwijl we over een schitterende route naar boven tuffen met ca 5km/h worden we regelmatig begroet door locals en op het laatst ook aan de kant gezet door enthousiaste peppy die Oostenrijkse Turk (Yasha) blijkt te zijn met ook een huis op de top. We MOETEN langskomen, hij gaat voor en zal één en ander vast regelen en zorgen dat we vinden wat we zoeken. Als we eenmaal boven komen heeft hij in het 10huizen dorpje waar we moeten zijn geregeld dat we onder bescherming van de moskee, naast de waterpomp kunnen staan en met rust gelaten worden door de locals waarvan af en toe de kin op de grond valt (WTF (sorry kids) is dat nu voor een wagen!). Perfecte plek, topje van de berg, volledige rust en iets verderop worden we een café ingesleurd om iedereen een hand te geven en daarna na de verplichte Thee mee aan tafel te gaan omdat er weer een onschuldig lammetje heeft moeten sneuvelen, het is feest tenslotte! De camping blijkt een Turks-toeristen-feest-hotel een stuk verderop te zijn waar we anders op de parkeerplaats hadden moeten staan, maar nu staan we 100 keer beter. Nog wel even bij het hotel langs geweest met Yasha om een biertje te gaan drinken en de lokale dans te oefenen waar Nicole en ik ook echt even niet onderuit komen. Top avond (behalve dat volksdansen dan maar zoals ze hier zeggen ..Allah ). De volgende dag bij de bakker ( 1 van de 10, om precies te zijn 1 “café”, 1 “bakker”, 1 ”slager”, 1 ”supermarkt”, 1 “restaurant” en een paar boeren die onderling elkaar bezig houden, hoe simpel kan het leven zijn ) een brood gehaald wat terplekke met pizzaplank de steenoven in geschoven wordt en een kwartiertje later klaar is, eat that Albert Heijn! Beste broodje kaas ooit!
Anyway, voor ik in superlatieven blijf vervallen, het was er 8 graden, continue of mistig of regenachtig en er was werkelijk geen ruk te doen. Naar 2 dagen helemaal uitgerelaxed te zijn dus doorgereden ( tranen, handen schudden, naar 9 kilometer afdalen weer 2 keer handen schudden in 10 seconde met onze wegwijzer van de heenweg die nog steeds langs de weg zat te wachten) naar Trabzon waar we nu weer aan het kijken zijn waar we de komende tijd naartoe kunnen en willen.
Julie horen van ons ( misschien de volgende keer wel iets korter van stof, maar we hadden wat tijd over ;-)
Laterrrrrrrrrrrrrrr

Leia Mais…

Ziekenbezoek

Inmıddels zijn er al een aantal reacties op de prıjsvraag bınnen en we hebben een paar kanshebbers.

Rıcks orginaliteitsprijs zit er aan te komen, je had alleen niet verder van de waarheid af kennen zitten.
John, goed antwoord, alleen de verkeerde vraag.
Cindy, sorry, er lezen ook kinderen mee!
RJLS, goed gekokt, alleen was niet de oorzaak maar je kent ons goed naar een aantal jaren samen camperen.
M&B, pootje hinkt nog een beetje maar het gaat al beter met em.
Marco, zo wordt je nooit een manneman. Lees eens een autoboek!
Vero&May.....infadels, hieronder een ziekenhuis foto van ons bakkie.


















D,H en C, we zijn inderdaad verbaast dat we hier al een week zitten...snel....Breda 0 points ;)
W&I, aan de waterpijp gezeten op een doordeweekse dag...gras ???
JWJB, nee, het was nie de Titanic nie, bijna goed...

We hebben dus eigenlijk alleen maar winnaars zoals jullie zien. Helaas geen inleg ( wel bedankt Ron!, al was je te vroeg met het overmaken dus dat telt niet mee maar de lunch smaakte goed ;) dus iedereen krijgt eigen geldje deze keer!
Inmiddels zijn we vaste Ankara-naren geworden. Kennen elke uithoek van de stad en kent de Turkse taal ook al geen geheimen meer voor ons...Ahum...maar we're getting there.

Morgen is ons bakkie klaar (als het goed is) en kunnen wij weer back on the road again, een smak geld en een illusie armer, een ervaring en een hoop locals als vrienden rijker!

To be continued.....

PS1 : Ik heb eindelijk mijn Kokki gevonden, sorry Toos, de echte Kokki staat tegen woordig bıj meneer AtaTurk op wacht ın het zonnetje PS2 Thanks voor alle Happy B smsjes, berichtjes en mailtjes!

PS3 Anouck, bedankt voor de Breda update en al mooie kralen voor je gezien jammer dat ze 3400 jaar oud waren, dus net ıets boven budget ;o)

Leia Mais…

Garage Day !

Zoals in de puzzel prijsvraagfoto te zien is, is onze buffel ziek, agussie! Na een lange dag rijden
kwamen we op een camping (lees : achtertuin hotel) net onder Ankara erachter dat de campert wel erg ver achterover hing, luie dag of toch iets meer aan de hand? Gelukkig heb ik mijn technische expert bij me die als een echte monteur direct onder de auto schuift en met zijn ervaren oog direct zag dat er een vette scheur in de chassisbalk zat, oops, mjah op dat moment niets aan te doen, tis al in de avond dus de braai aan en fleske Efes opengetrokken, morgen weer een dag.
De volgende dag met alarmlichten aan en 10km/h naar dichtstbijzijnde lokale garage gereden, de dag daarvoor knalde we nog over de snelweg en sinds de scheur ontdekking.... uiterste voorzichtigheid ;o).

In de garage straat kwam zoals ondertussen gewend iedereen weer voor hulp aan rennen en binnen 10 seconde stond de auto op een omgekeerde brug, ofwel gat in de grond. Met gebaren en tekeningen alles uitgelegd, no problem OKEE, natuurlijk en na een half uurtje lassen en een extra plaatje erop wastie weer genezen verklaard; en dat voor maar 10 euries, koopie! Doorgereden naar Ankara naar de Nissan-dealer voor extra check up, want hij mot tenslotte wel een dikke 600 kg op z'n rug mee zeulen voor de nog geplande 8000km enkele reis. Ook daar waren we de lokale attractie, liet heel de werkplaats alles uit zijn handen vallen en ontfermden zich over ons met deze keer een "tolk" aan de telefoon. Scheur was nog niet helemaal gefixed, maar voor 50 euro zou het probleem in een uurtje verholpen zijn. Tijd dus om ff te gaan lunchen en Bas zijn Arie Boomsma baard te laten trimmen bij de lokale kapper (jaja, Arno eindelijk een snapshot voor op http://www.scherendeheren.net/ , komt eraan ;o)). Terug naar de Nissan garage, tolk is inmiddels gearriveerd en Bas staat met 10 man om zich heen proberen te verstaan tussen schuur, las en boor geluiden...wat's kebeurd? Grappig om te zien hoe verder we in Turkije komen ik steeds meer als bijzet tafeltje wordt gezien maar wel wordt behandeld als een prınsesje, girlpower!
Probleem groter dan gedacht, andere chassisbalk ook gescheurd, werd gedemonstreerd door de
buigproef. Naast deze scheuren zaten er nog een hele hoop kandidaatscheuren in wording...totaal
plaatje dikke week vast in Ankara (met huurauto) en een maandje korter op reis... Gelukkig kunnen we ons altijd weer makkelijk bijstellen en elk nadeel heeft zijn voordeel, eindelijk rust in de tent!
Tijdens een van onze Flair, Viva, Linda, whatever momenten, kwam boven drijven dat we voor deze BnN tour allebei het gevoel hadden van, nou we zien wel hoever we gaan komen en dat gaan we inderdaad wel zien, geen planning meer, genieten van het moment en wat er morgen gebeurd zien we dan wel weer, daar komtie weer...Carpediem. Zoals het er na uit ziet is het op advies van experts niet verstandig de Afrikaanse wegen te gaan beproeven, wat we inmiddels zelf ook wel verzonnen hadden, dus blijven we in het midden-oosten hangen...ach Afrika, did it done it en zo 2008! DUH!
Wat heb je na zo'n garagedag nodig, lijkt $%$_&%$ wel een werkdag van 10 tot 5, een drankje,
ondertussen zijn er Slovenen op de camping bijgekomen dus de homebrewed blueberry schnaps
kwam op tafel. Wij gaan ons deze week storten op het lokale leven in Ankara omgeving en ons
Turkse woordenschat verder uit te breiden dan Hallo en Dankjewel!

Keep yah posted!
BnN

Leia Mais…

Prijsvraag van de dag

Omdat we weten hoe hard iedereen werkt ( mocht je dit vanaf je werkplek lezen voel je dan vooral niet aangesproken ) en dat iedereen in zijn vrije tijd wel wat invulling kan gebruiken in het altijd saaie Nederland, vandaag een spelletje. Lang getwijfeld wat te doen, Sudokus, Origasmi, Find it, kruiswoordpuzzel ( op men nieuwe broek ) of dan toch maar een “zoek de fout in het plaatje”. We hebben ons uit de naad gewerkt om voor jullie een moeilijke en toch realistische situatie te schetsen. Onderstaand de “puzzel”, als je de fout in het plaatje gevonden hebt dan kun je de oplossing mailen aan de Nissan garage in Ankara die er dedicated 5 man op hebben gezet, neem je tijd, we zitten minstens nog tot komende vrijdag hier (vast). Tot die tijd zullen we verslag uitbrengen van de vorderingen. We keren net zoals de postcode lotterij show toch zeker 50% uit van de opbrengsten op onze sponsor button, de rest gaat op aan administratieve overhead van ons hoofdkantoor in Ankara.

Allahaısmarladık

Leia Mais…