Zen en de kunts van het naaien.

Voor de duidelijkheid, dit stukje gaat niet over Tantra Sex of aanverwante zaken, maar over meditatief fournituren. Ergens langs de Griekse kust tussen Tessaloniki en Alexenderpouli is het Zen gevoel van de 6 maanden vrij toegeslagen. Het grote onthaasten is begonnen, de flex is 100%. Door chronisch gebrek aan internet, schitterend weer, supervriendelijke Grieken, perfect eten is eindelijk het gevoel er dat niets meer moet, alles mag en haast iets van lang geleden was.

Ik ben dan ook begonnen met fournituren voor gevorderden! Zoals meestal kunnen wij op de vraag `hoeveel kleren neem je mee´ antwoorden : ‘bijna niks’. Zo ook nu dus, maar helaas staat mijn favoriete broekie aan alle kanten op uit elkaar vallen. Gelukkig had ik van vooruitziende mensen nog een mooie, eigenlijk voor op het hoofd van een oliesjeik bedoelde, theedoek gekregen die bij deze gesneuveld is en als nieuwe lapjesdeken voor mijn short gaat fungeren. Vol verbazing heeft Nicole drie uur zitten kijken hoe ik een naaimachine imitatie gedaan heb, met als resultaat een nieuwe broek die voor minstens 50 eurie in de rekken zou moeten hangen. Niks zo goed om te relaxen als een beetje een broek in elkaar te zetten en ondertussen alles op een rijtje te zetten.

Daarnaast was het het ultieme wat tijd voor jezelf moment. Sinds kort ben ik namelijk naast Nicole der beste vriendje, kluskoning ( nou, beetje dan ), keukenprins en toy boy ook noodgedwongen haar beste vriendin geworden. Avonden vullen zich met Flair achtige gesprekken met als begin “Wat voel je dan” en dat het dan de bedoeling is dat je echt antwoord geeft en het ook nog terugvraagt in plaats van doorzapt naar extreme sports channel. Weer een verdieping zullen we maar zeggen ;-)

Omdat fournituren voor mannen niet zo goed in de Griekse cultuur past zijn we maar doorgestoomd naar Turkije, alwaar ik hoop een baantje bij meneer Gümus te krijgen in zijn naaiatelier. Als ik hem vertel wat ik van Rita vind maak ik een goede kans denk ik.

Laterrrrrrr