Horten en stoten

Van tevoren hadden we bedacht in de meeste landen een pre-paid kaartje met internet te kunnen scoren en zo overal en altijd online te kunnen zijn. Valt een beetje tegen, nu twee pogingen gedaan, 1 in Griekenland en 1 in Turkije en met als resultaat 0. Moet haast wel mogelijk zijn maar dan moet je er toch wat meer tijd in steken als wij tot nu toe gehad/genomen hebben. Heb maar besloten de blogs offline te typen en ze bij toegang tot internet tegelijkertijd te gaan posten. Ze komen dus per setje.

Eergisteren zijn we in Turkije aangekomen, voor het eerst een echte echte grens ( ja, er staat 2 keer echte ), met tussen Griekenland en Turkije een soort gedemilitariseerde zone van een kilometer of 2 en diverse checkpoints. Allemaal heel vriendelijk ( behalve de lijer die de stickertjes voor de Visa verkoopt maar die heeft thuis waarschijnlijk niks te zeggen) maar wel groot vertoon van militair/bureaucratie etc etc. Weet het niet 100% zeker maar volgens mij is Turkije nog kandidaat voor de EU dus ben benieuwd hoe dat veranderd als ze echt lid worden. Zullen ze toch echt vriendjes met de Grieken moeten worden en andersom lijkt me.

Op schoot bij AtaTürk

Anyway, tot nu toe is Turkije superrrr. Mensen zijn top ( rijden als gekken maar wel aardige gekken ), helpen je overal waar het maar kan. Istanbul is een schitterende stad, oosterse sfeer is al te proeven, perfect eten, waterpijpje erbij, helaas maar een paar uur daar besteed te hebben, net zoals Joset zijn wij op kosten van de Rabobank gegaan….maar wij moeten het WEL terugbetalen ( en dat reisje van Joset ook nog eens ben ik bang ). In 1 dag 3 keer in europa en 3 keer in klein Azië geweest (diesel halen met taxi aan de overkant en het normale door de stad rondrijden en verdwalen), is me nog nooit gebeurd!

Zeg heb jij de Bosperus gezien, tis een heel mooi beesje.. ?

Eerste camping waar we stonden werd gerund door Manuel ( Fawlty Towers ), stuiterende blije peppi die 1 woord engels sprak/riep…. OKEE. Blijkbaar kun je met dat ene woord gewoon volzinnen maken, bijvoorbeeld door het 5 keer achter elkaar te roepen. OKEE, OKEE, OKEE…..OKEE…OKEE? Altijd lachen met Manuel J. Tweede camping waar we nu staan (Sile, in het groene paradijs aan de zwarte zee) is meer een Kennel, zitten meer honden ( van de eigenaar ) als mensen op de camping, wel OKEE, maar tijd om door te rijden naar Ankara! Weer een dagje city trippen en dan naar lang wikken en wegen door Kapadocië richting Iran. We proberen elke dag te eindigen op een camping, is wel het relaxed, maar af en toe is dat een beetje passen en meten met de route want soms liggen ze 1000km uit elkaar. Vandaag denk ik ca 300 km het binnenland in, dus we gaan eens koffie pakken en nog even een zee-douche nemen!

Tesjekoer voor de aandacht ( mijn spelling zal wel voor geen meter kloppen maar fonetisch kun je er bij de meeste mee Turken terecht ) !

BnN

P.S. Arno, de helft van de kaarten tot nu toe KAN ECHT NIET, ontplofte mollen, drag queens in Volendam ! Briljant gewoon ;-)

P.S.2 : Nicole blijft hier wonen. Sinds de vraag waar ik vandaan kom, Nederland dus, en daarna de reactie van meneer Turk : "and she must be from heaven" wil ze ineens hier blijven...DUH

Leia Mais…

Respect !

Zoals sommigen al weten gebruiken wij onze blog lang niet alleen voor het opsommen van de eindeloze reeks dingen die we meemaken zien en waar we langskomen (af en toe wel, maar dan is het ook 40 graden en moet het verhaaltje er in 10 minuten op), maar ook voor ongenuanceerde meningen, oordelen, frustraties en andere zaken.

Terwijl wij door de pijpelaantjes van Istanbul met zonder diesel op zoek naar een benzinepomp stilvallen en met hulp van tientallen Turken een topdag beleven en een cursus in hulpvaardigvaardigheid krijgen zijn er altijd weer mensen die de kroon spannen en het voor elkaar krijgen de onverdeelde aandacht van onze blog te krijgen ( en dat zonder komma’s , even ademhalen nu…. ).

Gisteren hoorden we dat ons Anjas gecarjacked is in ons eigen Breda. Een stelletje losgeslagen malloten meende het normaal te vinden twee meisjes thuis voor de deur in elkaar te meppen en vervolgens er met hun auto vandoor te gaan, Anja en vriendinnetje gehavend achtergelaten. Type super agressiefjes die meteen vol beginnen te hakken en naar niets of niemand kijken behalve naar zichzelf en eigen gewin. Klinkt als het type gastjes wat de hele dag RESPECT loopt te roepen en te schelden dat ze niet gerespecteerd worden terwijl ze nog nooit iets gepresteerd hebben. Ik zou zeggen RESPECT voor piet polies die alert reageerde en ze later klemgereden heeft en in ieder geval 2 van de drie idioten vast heeft gezet ( hopelijk raken ze de sleutel kwijt van de cel! ). Misschien dat mijn mattie Marco zijn beproefde en rijksgecertificeerde heropvoedingstechnieken tweemaaldaags toe kan gaan passen door een uurtje op ze te gaan zitten, kijken of ze respect krijgen. Anyway. BN de Stem

RESPECT voor ons Anja en een dikke X.

BnN

Leia Mais…

Zen en de kunts van het naaien.

Voor de duidelijkheid, dit stukje gaat niet over Tantra Sex of aanverwante zaken, maar over meditatief fournituren. Ergens langs de Griekse kust tussen Tessaloniki en Alexenderpouli is het Zen gevoel van de 6 maanden vrij toegeslagen. Het grote onthaasten is begonnen, de flex is 100%. Door chronisch gebrek aan internet, schitterend weer, supervriendelijke Grieken, perfect eten is eindelijk het gevoel er dat niets meer moet, alles mag en haast iets van lang geleden was.

Ik ben dan ook begonnen met fournituren voor gevorderden! Zoals meestal kunnen wij op de vraag `hoeveel kleren neem je mee´ antwoorden : ‘bijna niks’. Zo ook nu dus, maar helaas staat mijn favoriete broekie aan alle kanten op uit elkaar vallen. Gelukkig had ik van vooruitziende mensen nog een mooie, eigenlijk voor op het hoofd van een oliesjeik bedoelde, theedoek gekregen die bij deze gesneuveld is en als nieuwe lapjesdeken voor mijn short gaat fungeren. Vol verbazing heeft Nicole drie uur zitten kijken hoe ik een naaimachine imitatie gedaan heb, met als resultaat een nieuwe broek die voor minstens 50 eurie in de rekken zou moeten hangen. Niks zo goed om te relaxen als een beetje een broek in elkaar te zetten en ondertussen alles op een rijtje te zetten.

Daarnaast was het het ultieme wat tijd voor jezelf moment. Sinds kort ben ik namelijk naast Nicole der beste vriendje, kluskoning ( nou, beetje dan ), keukenprins en toy boy ook noodgedwongen haar beste vriendin geworden. Avonden vullen zich met Flair achtige gesprekken met als begin “Wat voel je dan” en dat het dan de bedoeling is dat je echt antwoord geeft en het ook nog terugvraagt in plaats van doorzapt naar extreme sports channel. Weer een verdieping zullen we maar zeggen ;-)

Omdat fournituren voor mannen niet zo goed in de Griekse cultuur past zijn we maar doorgestoomd naar Turkije, alwaar ik hoop een baantje bij meneer Gümus te krijgen in zijn naaiatelier. Als ik hem vertel wat ik van Rita vind maak ik een goede kans denk ik.

Laterrrrrrr

Leia Mais…

Van Country tot Sirtaki

Yellow Yellow,

het heeft weer even geduurd maar daar zijn we dan weer. Zitten even in een 40 graden internet cafeetje aan de griekse kust weg te zweten achter het toetsenbord, maar we liepen wat achter dus net even alle berichten op de blog geplaatst die iedereen gestuurd had.Met name bedankt de "gefeliciteerd met je 37-ste verjaardag" ( ik zie er nog geen dag ouder uit, maar ben toch eigenlijk 38 ) en de link naar het gemiste UTOO concert Ron, het zag eruit alsof we niks gemist hadden......!Zie ook dramatische berichten over aanrijdingen van Clicootjes met Campers, Mattie, je weet toch dat grote jongens altijd voorrang hebben! Passen jullie wel goed op jezelf zonder zonder ons, we maken ons een beetje zorgen! Maar weer even terug naar waar we gebleven waren. Suffistan bleek best relaxed te zijn, naar de eerste saaie grijze kilometers geland op een stadscamping in Munchen, waar naast de camping een Country en Western festival bezig was met bezoekers die we allemaal wel eens bij Jerry Springer gezien hebben, wij waren dus ook daar.Munchen traditioneel ingeluidt met een literpul pils en bratwurst zoals het hoort en de volgende dag ons Carnet de Passage (autopapieren) opgehaald bij de Duitse ADAC, waar we even ons halve vakantiebudget mochten achterlaten als borg voor de auto. Vreemd om in een hoofdkantoor met duizenden medewerkers onthaald te worden door iemand die op voorhand mijn naam al wist ( nav de mails die ik gestuurd had ), Deutsche Grundlichkeit zullen we maar zeggen. Nog even doorgeloodst naar de Midden Oosten expert van de ADAC die ons een stapel kaarten en tips meegaf voor de heen en terugreis, respect to the ADAC. Dus klaar met de papierwinkel, auto starten en door naar Oostenrijk waar Marjan en Nico een schitterend plaatsje met bijpassend Wiener Schnitzel hadden geregeld. Helemaal top, prachtige camping, gelukkig was hij vol en moesten we op de buitenplaats staan, want binnen waren exact 2 niet Nederlandse kentekens te vinden, verder heeeeel flexe camping. De volgende dag ( happy birthday Bassie ) met zen viertjes naar de Hintertux gereden om de thuisblijvers de ogen uit te kunnen steken met sneeuw fotos, er lag vet veel waardoor je de hele dag de geltscher nog op mocht. Nico had bijna de auto gepakt om thuis even zijn ski's te halen, maar dan had hij de laatste lift niet gehaald dus toch maar niet.

Op zoek naar de sneeuw

De echte "eenzame" tocht kon nu beginnen, want er stonden geen afspraken, visites etc meer gepland. Via de Brennerpas en later recht door de Dolomieten ( schitterende tocht met ca 12.000 bochten ) richting Triest gereden en op een kleine dorpscamping overnacht waar we nog een fietsende hollander op doortocht naar Croatia ( zero point ) tegen kwamen, das pas afzien. Maar medicinaal wat prosecco gegeven om het vocht aan te vullen. Via Kroatie met tussenstop aan Zee ( relaxed met eurshopper pakje wijn zonsondergang aan zee ) door via Servie ......fuck.....campings op....maar via hulplijnen uit Zuid Afrika en Tilburg toch nog een Muggenveld van 40 graden bij Belgrado gevonden. Gas geven dus en wegwezen, we hebben ca 5 Nederlanders gesproken in Servie en precies 0 mensen kunnen vinden die het leuk vonden. Als bij de supermakrt een bordje "geweren buiten laten aub" komt dat toch niet heel vriendelijk over. Vanwege de temperatuur en de muggen met breinaaldachtige angels ( letterlijk p.p. 25 dikke steken in 10 minuten voordaat we de Deet gevonden hadden ) dus in 1 streep door naar Griekenland. Mensen in Servie kwamen vriendelijk over ondanks andere berichten die we hoorden, alleen verder geen campings meer tot Griekenland, dus via Macedonie ( Servie maar dan armer en nog vriendelijker ) door naar de zee vlak bij Thessaloniki. Na ca 1400km in twee dagen ( wat best veel is met die dronken stoomboot waar we mee op pad zijn ( niet Nicole maar de auto )) hebben we hier 2 daagjes gerelaxed aan het strand. Boekje, Cursus Arabisch voor Dummies, Djembee, broodjes, handdoekjes mee en staren naar de zee en om 5 uur klagen dat we zo moe zijn. Helemaal top dus. De griekse kust lijkt helemaal relaxed en komt rechtsreeks uit de boekjes ( Blauw-Wit ), alleen de taal is een beetje.....je ne sais....wie zegt er nu "Calimera" ipv goedendag, ik moet steeds aan die gast met zen eierdop op zen hoofd denken die de hele dag liep te klagen dat hij klein was en dat alles niet eerlijk was.... Anyway. Inmiddels hebben we kookpunt bereikt hier in het internet cafe ( met Griekse windows, altijd lachen! ) en taaien af richting lunch. Volgende stop wordt de Nestodelta, Flamingo's kijken en weer een dagje of 2 niks voordat we naar Istanbul rijden. Afzien afzien afzien.
Wij groeten U en bedankt voor de aandacht!

Dikke X BnN

P.S. de kado tas is briljant, het lijkt wel de knapzak van Douwe Dabbert, hij raakt maar niet leeg. Vooral de tuinkabouter roert Nicole tot tranen toe.

Leia Mais…

Uitgezwaaid staat netjes!

Eindelijk! We zijn weg. Het heeft even geduurd, het had wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk zijn we ons huis uit gezet omdat er een feestje gepland was waarvoor wij niet waren uitgenodigd.

Het kan gek lopen... na een ontroerende afscheid ceremonie die ongeveer drie weken heeft geduurd en waarbij "sommige mensen" niet schroomden om op 4 verschillende afscheidsetentjes op te komen dagen zijn we dan uiteindelijk uitgezwaaid door een groep stugge volhouders die elke gelegenheid aangrijpen om een flesje champagne voor 12 uur open te trekken.

Dus zo gezegd zo gedaan, om 12 uur PLOP, en om 5 over 12 VROEM. Om 12.30 aan de telefoon uitgelegd waar wij onze wijnkoeler bewaren ( feestje was begonnen maar voorbereiding was natuurlijk weet pet ;), om 12.45 aan de telefoon uitgelegd dat wij de suiker echt hadden meegenomen voor in de koffie, dus dat ze voor de Mojito's maar iets anders moesten verzinnen. We denken dat het feestje om 1 uur afgelopen was, want daarna is er niet meer gebeld.

Eerste stop was Culemborg, lastig uit te leggen op weg naar Malawi, maar ons afscheidsritueel was nog niet compleet. Avondje relaxed ge-BBQ-ed met RickieRick en Winnie en de volgende dag vol goede moed vertrokken naar Baarlo, waar hernieuwd afscheid moest worden gevierd met Veronique en May. De auto in en ....... ( lees : Niks )......fuck.....de lichten aan laten staan.

Nou was dat "fuck" niet echt waar, want we konden er best hard om lachen, maar in de haast naar de Culemorgse BBQ hadden we de auto op de camping geparkeerd en gelijk het dorp ingespeerd, met de lichten van de auto nog aan. Nou was het rondje NL ook bedoeld om te proefdraaien met de camper en de auto, dus alle ellende, fouten, problemen en andere uitdagingen waren van harte welkom.

Je kan het beter in het Culemborgs moeten uitleggen als in het Swahili (als verschilt dat niet altijd zo heel veel, Karibu Sana ;).

We zijn er in ieder geval achter gekomen dat als je die tank op wielen wat wij "mobiel huis" noemen wilt starten je een aardige uitdaging voor de boeg hebt. Maar 2 uur en 5 garages verder vrolijk op weg naar Baarlo.

Avondje flex bij V&M gegeten, geborreld en .... een avondje illegaal gekampeerd in het altijd spannende Baarlo op de stoep bij V&M voor het huis....ons leven is echt wel vet spannend! Bleek wel een full service illegale camping te zijn want 's-morgens stond Vero voor de deur met Koffie en was de ontbijttafel uitgebreid gedekt! Mille Gracie!

Inmiddels zijn we naar een dagje leuk touren gearriveerd in midden Suffistan ( officiële naam Duitsland ) waar we onze eigen braai (met dank aan de sponsors) hebben ingewijd.

Uiteraard moet ik toch nog even een paar regeltjes wijden aan eenieder die ons meegeholpen heeft met etentjes, gordijnen, gehakballen, hoola girls, burka's, alle stemmingen enveloppen, kado manden, kado dozen, kado tassen, radio's, BBQ's, gasflessen, opstipatie foto's en nog veeeeeeeeel meer. Als we hadden geweten dat we aan een vertrek naar het buitenland zoveel zouden overhouden waren we al jaren eerder vertrokken!!

Komende dagen beetje rustig afzakken naar Oostenrijk of Slovenië, beetje werk afronden ( helaas pindakaas, maar langer thuisblijven was een nog slechter idee ) en dan langzaam richting het beloofde land. Eerst even maandag naar München om het carnet de passage voor de auto te regelen en dan op weg.

Ciao ciao Amici, hasta la proxima!

Leia Mais…